Veiligheid.

Soms beland je in situaties waarin je je ineens niet veilig voelt. Dat kan fysiek zijn maar ook mentaal. Fysiek onveilig voel ik me niet zo snel, ik ben iemand die
’s nachts in het donker nog lekker met de hond een rondje door het bos maakt, en op een plek woon waar ik merk dat anderen zich onveilig voelen.

Mentaal onveilig voel ik mij best nog wel eens. Laatst zelfs nog. Ken je dat ook, dat gevoel dat als jij aan het woord bent, mensen niet luisteren, plotseling midden in je gesprek met een ander gaan praten of gewoon weg lopen alsof wat jij zegt er niet toe doet. Ze jou je mening vragen en als je die vervolgens geeft, daar overheen walsen alsof je totale onzin loopt te verkondigen, of je niet eens uit laten spreken. Op zulke momenten kan ik mij erg onveilig voelen. Door mijn opleiding tot coach heb ik leren relativeren al kost mij dat op zulke momenten nog best wel eens moeite. Door een pest verleden komt toch vaak dat stemmetje: zie je wel, jij kunt dit niet zo goed als zij…..je kunt maar beter je mond dicht houden want er komt toch niet veel zinnigs uit…..poeh wat zijn zij hier goed in en wat kun jij nou eigenlijk…..
Het voordeel van een coach opleiding is dat je zelfreflectie leert. Dat betekend dat je eens goed naar de situatie gaat kijken. Wat was er nou precies aan de hand, wat raakte mij daar nou zo, waarom voel ik mij zoals ik mij nu voel en ligt dit nu aan mij of is het misschien de ander. Reageer ik misschien vanuit oude patronen en zo ja, hoe kan ik daar de volgende keer beter mee om gaan.

Ook de mate waarop je in je jeugd gehecht bent kan onveilig zijn. Op mijn facebook site plaatste ik eens een artikel hierover. Ik weet vanuit mijn werk in een zwerfjongeren huis hoe vaak dit voorkomt en wat de gevolgen daarvan in een kinder-, puber- of volwassen leven kunnen zijn. Wat ik niet verwachtte was de impact van het artikel. Het werd gelezen door heel veel personen en de reacties raakten mij: alleen het simpele woordje BAM, en: zo, dit komt weer ff binnen.

Op mijn opleiding tot kindertherapeut is er aan hechting een hele module gewijd, 10 dagen leren over hechting van kinderen en problemen die daaruit kunnen ontstaan. Dat is wat ik bij volwassenen veel ervaar, dat ingesleten patronen ergens in hun kindertijd zijn ontstaan.

En dat is nou zo mooi in de therapie met paarden. Bij hen draait immers alles om veiligheid, want….als je niet veilig bent wordt je opgegeten! Gelukkig is dat bij ons niet het geval, al kan het soms best wel zo voelen!!!
De paardenkudde weet feilloos de vinger op de zere plek te leggen en onze patronen te onthullen. Soms door van je weg te lopen, soms door om je heen te staan en soms door je letterlijk in beweging te zetten met een duw in de rug. En dan ben ik altijd heel benieuwd: wat doet dit met jou, wat gebeurd er met jou of wat zie je ontstaan en herken je dit ook in het paard of in jezelf. En vaak ontstaan er dan direct hele mooie inzichten.

In welk opzicht voel jij je wel eens onveilig? Ben je nieuwsgierig naar wat de paarden jou laten zien? Maak dan eens een afspraak voor een kennismakingsgesprek.